Bron: Groene Dag – Magnesium infofiche

Magnesium is een mineraal, net als calcium, zink of ijzer. Mineralen zijn belangrijk voor je gezondheid, omdat ze ervoor zorgen dat vitaminen hun werk doen in je lichaam. Het mineraal magnesium stuurt meer dan 300 verschillende enzymen aan. Deze enzymen zorgen ervoor dat allerlei processen in je lichaam goed verlopen, zoals : de ontspanning van je spieren, zenuwen en bloedvaten, het vrijmaken van energie uit voeding, de vorming van gezonde tanden en botten, verhoogde weerstand tegen spanning en stress, versterking van het geheugen en concentratievermogen, de gezondheid van hart en bloedvaten, de stevigheid van het skelet, de overdracht van zenuwprikkels en het goed functioneren van spieren.
De hoeveelheid magnesium die je dagelijks binnen dient te krijgen wordt geschat op: voor mannen 300 – 350 milligram per dag; voor vrouwen 250 – 300 milligram.
De symptomen van magnesiumtekort zijn oa lusteloosheid, vermoeidheid, spierkrampen, hartritmestoornissen, zenuwproblemen, migraine… Bij magnesiumtekort kun je aanvullen door je voeding aan te passen of door extra magnesium in te nemen. Weet ook dat teveel magnesium soms weer andere klachten veroorzaakt en dat sommige magnesiumverbindingen precies daarom worden gebruikt als darmreiniger. Volgens de Wereld Gezondheid Organisatie komt 50 tot 75 procent van de (westerse) bevolking niet aan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH) en heeft dus een magnesiumtekort.
Ons lichaam kan magnesium in de pure vorm niet opnemen, het heeft altijd een hulpstof nodig die ervoor zorgt dat magnesium op de goede plek in het lichaam terechtkomt. De stof waaraan magnesium gebonden wordt kan organisch of anorganisch zijn.

Organisch gebonden magnesium
bv. Magnesiumcitraat, magnesiumtauraat, magnesiummalaat

Anorganisch gebonden magnesium
bv. Magnesium-sulfaat, Magnesium-oxide, Magnesium-chloride

De meest gebruikte en goed opneembare vormen van magnesium zijn magnesiumcitraat en magnesium-chloride. Tegen spierspanning, vermoeidheid, fibromyalgie, gaat de keuze meestal naar magnesiummalaat of magnesiumbicarbonaat.

Bij ernstige depressie (maar ook ter voorkoming ervan) is het geven van magnesiumsuppletie belangrijk. Magnesiumtekort kan ten grondslag liggen aan ernstige depressies en geassocieerde geestelijke gezondheidsproblemen. Biologische factoren liggen aan de basis.
U kunt denken aan zaken als: bedrukte stemming, moedeloosheid, gebrek aan vreugde in het leven, vermoeidheid, melancholie, pessimisme, vertraagde bewegingen, geremdheid, verminderde eetlust, verminderde libido, concentratieproblemen, geheugenstoornissen, verwardheid, gebrek aan interesse in de buitenwereld, gebrek aan motivatie, gevoel van waardeloosheid, gebrek aan eigenwaarde en zelfvertrouwen, schuldgevoel, uitputting.
Enkele bestudeerde klinische gevallen vertoonden een snel herstel -in minder dan 7 dagen – van ernstige depressie met het geven van 125 tot 300 magnesiumglycinaat of magnesiumtaurinaat bij elke maaltijd en voor het slapen gaan. Tekort aan magnesium uit de voeding, samen met overmaat aan calcium (o.a. door teveel melk, kaas) en stress, kan talrijke andere geassocieerde symptomen veroorzaken zoals agitatie, angst, prikkelbaarheid, verwardheid, slapeloosheid, krachteloosheid en slapte, wanen, hallucinaties.
Het is bekend dat magnesiumtekort zenuwziekten kan veroorzaken.
Natuurlijke magnesiumbronnen zijn o.a.: biologische volle granen, biologische groenten (vooral bladgroenten) en fruit, biologische zaden en noten, biologische peulvruchten.
Magnesiumionen regelen de ionenstroom in de calciumkanalen van de neuronen (zenuwcellen) en helpen zo de neuronale productie van stikstofoxide reguleren. Bij magnesiumtekort leidt dit tot neuronale schade (intraneuronaal magnesiumtekort) die zich als depressie kan uiten.
Moleculair biologisch onderzoek (bloed- en urineonderzoeken) toont aan dat de kern van depressieve stoornissen te zoeken is, niet alleen in een magnesium-tekort, maar ook in een op hol geslagen immuunsysteem met auto-immuniteit en een ontstekingsreactie als voornaamste factoren. Daarbij spelen een gestegen cortisol peil, verhoogd aantal cytokines (ontstekingseiwitten), gedaalde serotonine activiteit, verhoogde oxidatieve stress, tekort aan omega- 3- vetzuren een belangrijke rol.
Dit vraagt om een nieuwe vorm van psychiatrie, waarbij het evenwicht in het lichaam op moleculair niveau wordt hersteld door de juiste stoffen aan de cellen te geven.
Zolang oorzaken blijven bestaan, mogen we verwachten dat ze gevolgen hebben. Dat dit voor ieder mens op een andere manier wordt beleefd, en dat tekorten niet op dezelfde manier worden omgezet in lichaamsveranderingen, maakt deel uit van onze unieke manier van reageren.